Twentevisie Jaargang 24, 2012

Bianca Leusink: het oog wil ook wat…

Bianca Leusink weet vanuit Ootmarsum kunst en commercie wonderwel te combineren.

De overheid bezuinigt flink op de kunst, per 1 januari zijn bijvoorbeeld de voorwaarden voor een uitkering voor een kunstenaar verder verzwaard. Bianca Leusink verdient een goede boterham aan haar kleurrijke schilderijen. Is zij een excellente schilderes, een uitmuntende onderneemster of een lekker wijf dat haar talenten volledig uitnut? We vroegen het aan haar en haar partner Marcel in het ondernemersprogramma Memphis.

Bianca Leusink maakt vrolijke kunst met heel veel kleuren. “Ik omschrijf het zelf als origineel, kleurrijk, modern.” Kinderlijk, zeggen criticasters… Venijnig: “Ik zeg toch niet dat jij sprookjes schrijft? Ik denk dat het toegankelijke kunst is. Als jij het mooi vindt en het past in jouw interieur… ja, wat is kunst? Ik vind niet dat mijn werk op elkaar lijkt, ik heb verschillende series.” Ze is naar eigen zeggen niet in een vakje te stoppen: “Ik heb een totaal nieuwe techniek op de markt gebracht. Die manier van schilderen is iets wat in mij opkwam, het is niet een bepaalde stroming. Sommigen zeggen dat het neigt naar popart. Ik vind het knap om tegenwoordig met iets te komen wat er totaal niet was…” Ze werkt met acrylverf. “Ik ben ooit begonnen met olieverf, dat gaat mij niet snel genoeg.” Een kunstopleiding heeft ze nooit gedaan. “Ik ben gewoon creatief geboren; ik was als kind al creatief. Je kunt als kunstenaar wel wat aanleren, maar je wordt als kunstenaar geboren, dat zit gewoon in je hart.” Ze had verschillende baantjes gehad toen ze ging schilderen: “De omslag is gekomen bij mijn laatste werkgever. Toen al was ik drukker met de verkoop van mijn werken. Ik ben gestopt en heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel; dat was zo’n 2,5 jaar voordat we de galerie zijn begonnen.” Haar man Marcel Leusink heeft Nederlandse roots, zijn ouders emigreerden in de jaren zestig naar Nieuw-Zeeland. Hij ontmoette Bianca in een kroeg: de liefde en de kunst fleurden op… Hij nam haar ook financieel onder zijn hoede, maar al snel waren de rollen omgekeerd. Bianca had erg veel succes als kunstenares en nam Marcel in dienst. “Ik ben de assistent. Ik doe het domme werk.”

Voor de eerste helft van 2012 hoeven we ons al niet meer echt heel druk te maken

Ootmarsum.

Twente herbergt meer succesvolle kunstenaars, zoals Ruurd Hallema, die net als Leusink er veel voor doet om onder de aandacht te komen, en Ton Schulten, die volgens eigen zeggen ooit het licht zag. Ook Leusink heeft zich sinds een jaar vier gevestigd in het galeriestadje van Nederland, Ootmarsum. “Ik zie dat mensen uit heel Nederland, Duitsland en België naar Ootmarsum komen voor de kunst.” Ze heeft haar pr meer dan prima voor elkaar. Je kunt geen serieus magazine, krant of goedkoop blaadje openslaan of je komt verhalen met en over Bianca tegen. “In het begin betaalde ik daarvoor. Nu word ik heel veel gevraagd. Maar in het begin moet je daarin investeren. Het is net een gewoon bedrijf.” Ze rijdt in een bont geschilderde Volkswagen Tiguan en overal waar wat aan de hand is, duikt ze op. “Ik hoor gewoon in een kleurrijke auto en in een kleurrijke outfit. Ik voel mij daar prettig in. Ik ga mij niet grijs kleden omdat ik dan niet opval. Ik was vroeger ook altijd al een buitenbeentje omdat ik anders was dan de rest. Ik durf mijn kop boven het maaiveld uit te steken.” Een commercieel mirakel. “Veel van die ideeën komen ook van mij, maar ik heb niet de kunstenaarshanden, hoewel ik wel creatief ben,” aldus de echtgenoot die zich altijd in opvallende edoch fraaie colbertjes en mogelijk nog fraaier en kleurrijk schoeisel vertoont. Ook omwille van de publiciteit? “Dit jasje is van een Nederlandse ontwerper, de schoenen komen wel uit Nieuw-Zeeland.” Zijn vrouw vult aan: “Ik geef wel aan wat ik leuk vind, maar ik trek ook aan wat ik zelf leuk vind; als hij echt niet met bepaalde schoenen wil lopen, dan loopt hij er niet mee, zo streng ben ik niet hoor.”

Commercieel.

Niet alleen de uitkeringen gaan omlaag, ook de aandacht voor de overheid voor kunst neemt sterk af als gevolg van de bezuinigingen en mensen zullen minder snel genegen zijn uitgaven voor schilderijen of beeldhouwwerken te doen. Volgens Ivo de Lange (van IQ) uit Zwolle, een van de mensen in het oosten van het land met een goede kijk op kunst, zullen er komend jaar heel veel galeries over de kop gaan. Bianca Leusink lijkt er niet onder te lijden. “Ik maak mooie kunst en ik weet het ook nog te verkopen. Je kunt wel mooi schilderen, maar als je het niet kunt verkopen, tja, dan heb je niks.” Marcel benadrukt dat het kunstenaarsechtpaar nog nooit een cent subsidie heeft gekregen. En niet alleen daarom komt ze graag en veel bij FC Twente en heeft ze zelfs een stoeltje in de Supportlounge, voor sponsors ongeveer het walhalla… het hoeft geen betoog dat inmiddels een aantal gefortuneerden van deze club een ‘Bianca Leusink’ boven de bank hebben hangen. “Ik ben gek op voetbal. Ik combineer het met mijn kunst.” Ze wil geen omzetcijfers geven (in haar galerie doet een kunstwerk van pakweg 80×60 zo’n 1500 euro), ze heeft vorig jaar zo’n zeventig schilderijen gemaakt. Tweederde van haar werk is in opdracht. En ze heeft grote opdrachtgevers, het etiket voor Grolsch is zeer bekend geworden. De opdrachten komen binnen via mond-op-mondreclame, ze is inmiddels een beroemd kunstenares en een aantrekkelijke vrouw, een combinatie die wonderwel scoort. “Dank je, schat. Ik denk dat het een voordeel heeft dat ik mezelf kan verkopen. Dat vind ik niet negatief. Commercieel is toch geen vies woord; waarom mag je als kunstenaar niet commercieel zijn en als je bier of tafels verkoopt wel? Er hangt ten onrechte een suffig imago om kunstenaars. In de beeldvorming zit een kunstenaar de hele dag in een koud schuurtje te werken. Waarom mag ik als kunstenaar niet lekker naar buiten, mooie kleren aan, make-up opdoen en me laten zien?” Voor 2012 ziet het er ook al weer goed uit. “Voor de eerste helft van 2012 hoeven we ons al niet meer echt heel druk te maken.” Bianca Leusink heeft daar natuurlijk een punt, maar bij kunstenaars heeft schrijver dezes een wellicht romantisch beeld van mensen met van god gekregen talent en inspiratie zonder hang naar het materialistische ‘aardse’… “Ik heb het geluk dat ik altijd inspiratie heb. Zet een doek neer en ik ga schilderen… Toen ik net ging schilderen, heb ik nachten doorgewerkt. De kinderen waren nog klein; die gingen ’s middags een uurtje naar bed en dan kon ik ook gaan liggen. Op een gegeven moment kan dat niet meer, je hebt gewoon een bepaald ritme nodig.”

Vorige bijdrage

Zelfs een concert weet zo’n bankmijnheer te misbruiken

Volgende bijdrage

Kansen in de markt? Davita, KPN…

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *