Roskam Moordkuil Jaargang 05, 1999

Nummer 19: Missertje van de NAVO

Ik word gek van al die Kosovo-actie’s.
Mijn dochter moet van school lege statiegeldflessen meenemen. Gezellig met de hele klas naar Albert Heijn en daar die plastic dingen in een automaat stoppen. Geef gewoon les! Laat zien wat daar gebeurt. Vertel over Dresden, over Vietnam, over Tito.

Mij zou het overigens niet verbazen als van de opbrengst van giro 555 nieuwe munitie wordt aangeschaft, we moeten inmiddels toch wel door de voorraad kruisraketten en smartzooi heen zijn. Alles voor het goede doel: het platbombarderen van Joegoslavië. Voor een veilig Kosovo. Ik ben helemaal niet debiel, zo werkt de Nederlandse ontwikkelingshulp ook. Dat is steun voor het (Nederlandse) bedrijfsleven; een u-bocht. Op kosten van de staat mag een aantal bedrijven een projectje uitvoeren of een machine leveren aan een ver arm land. En die zwarten moeten niet zeiken of uitgehongerd van de taart snoepen, want dan noemt Herfkens ze corrupt en hoeft ze helemaal geen hulp meer te geven.

Hoe konden die stomme moffen ooit die smerige propaganda van Goebbels geloven? Daar zouden wij nooit intrappen. Wollt ihr den totalen Krieg?, gilde Hilter. Maar natuurlijk. Met gestrekte arm luisteren wij naar de woorden van Clark, Clinton en hun beroepsleugenaars die dagelijks zendtijd krijgen in het NOS journaal.

Ik zit naar verbrande kinderlijken te kijken. Ik schat ze op de leeftijd van mijn oudste dochter.

Missertje van de NAVO. Niet ergens in de jungle van Afrika waar ze andere normen en waarden hanteren. Nee, in een land waar ik tot voor kort regelmatig op vakantie ging. Met een bom waar ik aan meebetaald heb.

Hebben jullie al militairen die weigeren te vechten, vroeg ik van de week aan de vliegbasis Twenthe. Nee, ze weten dat ze daar voor een goede zaak vechten.

O ja?

Kok gooit die bommen niet, hoor. Die staat alleen maar applaudisserend toe te kijken.

Ik heb Donovan maar weer eens ouderwets op de draaitafel gelegd.

Ik vloekte luid, veel en hartgrondig op mijn plekkie vorige week in deze krant. En alleen daarover kreeg ik commentaar.

Alleen daarover.
Alleen daarover.

Het is machteloze woede. Angst. Verdriet. Schaamte.

Vannacht heeft de NAVO in een ultieme poging Milosevic op de knieën te krijgen een atoombom op Belgrado gegooid.

Laten we bidden voor die zondaar die Zijn naam ijdel gebruikt.

Vorige bijdrage

Nummer 18: verbrande kinderlijken...

Volgende bijdrage

Wim Goldschmidt verhaalt over worsten en tompoucen in Oldenzaal en Enschede

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *