Een herrijzende en vallende ster van PvdA in Overijssel

Nummer 51/52 – 2012

Sharon Dijksma werd pootje gelicht in Nijmegen en wordt nu weer in het zadel geholpen als staatssecretaris bij het ministerie van Economische Zaken waar Henk Kamp minister is. Kamp en Dijksma samen, dat moet goed uitpakken voor het oosten van het land… Ik zou er niet te hard op hopen, want Kamp en Berlijn zaten bij Defensie aan het roer toen de vliegbasis Twente werd gesloten.
Toevallig zat ik onlangs aan Dijksma te denken, ik vroeg me af hoe het met haar gaat, ze lijkt me geen type dat de komende decennia op haar wachtgeld wil teren. Feest in huize Dijksma de komende Kerstdagen, stel ik me zo voor. Want het ooit jongste Tweede Kamerlid voor de PvdA wil altijd graag meedoen. Ze werd natuurlijk genaaid in Nijmegen toen ze daar burgemeester wilde worden. Dat dit nu juist haar moest overkomen, nota bene zij die tot achter de komma weet hoe de spelletjes worden gespeeld en dat ‘lekken’ altijd een reden heeft.

Hoe anders zullen de feestdagen zijn voor Co Verdaas. Ik ben altijd een fan geweest van deze Zwollenaar, een muzikant met kekke laarsjes die voor de PvdA in de Tweede Kamer zat. Hij werd voor de functie van gedeputeerde door de provincie Gelderland gescout in de Haagse kamerbankjes. Logisch. Ik was erg verbaasd dat de provincie Overijssel hem destijds niet haalde. Hij deed het op zijn manier meer dan uitstekend, in de Tweede Kamer en als gedeputeerde van Gelderland.

Vooral zijn houding Ik blijf mezelf heeft hem geen windeieren gelegd. Toen begon hij te marchanderen. Hij woonde voor een heel klein deel van zijn leven in Nijmegen waar ook zijn post werd bezorgd, zijn liefdesleven
speelde zich af in Zwolle. Iedereen wist het, hij deed er ook nooit moeilijk over. Tot de PVV een paar maanden terug een onderzoek liet instellen. En gelijk hadden ze. Maar Verdaas is de populaire jongen, de man die dingen voor elkaar krijgt, Verdaas kent God en de wereld. Dus niet hij, maar de vermaledijde PVV kreeg onder uit de zak van de Provinciale Staten van Gelderland. Het zat hem overigens wel dwars, want toen ik in een weblog over hem schreef, stuurde hij mij een geërgerd smsje.

Ik weet echt honderd procent zeker dat Verdaas niet zichzelf heeft willen verrijken, het is gemakzucht, nonchalance en vooral arrogantie (dat hij er toch wel mee weg zou komen) dat hij niet een slimmere oplossing
heeft gekozen om zijn werk en zijn liefde te combineren. Hij heeft daarvoor de hoofdprijs betaald. En zijn vijanden, zoals de PVV in Gelderland en een verdwaald SP-lid, dansen nu op zijn graf en hebben zelfs aangifte gedaan.
Het is lastig geworden voor Verdaas om weer in het openbaar bestuur een baantje te vinden. Want altijd zullen de knipselmappen opengaan, Google heeft nooit last van vergeetachtigheid. En het is jammer, want Verdaas is echt een goede bestuurder met het hart op de goede plaats. Het is de makke van veel linkse bestuurders: ze bedoelen het goed en denken daarom vrij spel te hebben. Ik houd mijn telefoon de komende dagen goed in de gaten…