Hans van den Boogaard over de lage aandelenkoers:

Stork van de beurs halen zou een aantrekkelijke gedachte zijn

Hans van den Boogaard is verbaasd dat er (nog) geen overnamekandidaten voor Stork zich bij hem hebben gemeld. “Het is onze plicht om over de gevolgen daarvan na te denken.
Stork maakt onafgebroken winst sinds 1981 en het concern is (in eigen ogen) minder cyclisch, minder economie-gevoelig geworden omdat het accent is verschoven van ‘machines bouwen’ naar ‘machines onderhouden’ . Desalniettemin heeft het aandeel een duizelingwekkende vrije val meegemaakt waardoor het bedrijf ineens rijp lijkt om overgenomen worden. “Ik heb echt nog niemand aan mijn bureau gehad.” Zegt Hans van den Boogaard (59), plaatsvervangend bestuursvoorzitter en verantwoordelijk voor de centjes. “We hebben in de Raad van Bestuur wel eens zitten filosoferen over de consequenties van het bedrijf van de beurs halen.”

Van den Boogaard leek als cijferkunstenaar voorbestemd voor de bankwereld, maar toen een personeelschef hem enthousiast voorrekende dat hij als hij erg zijn best deed, hij directeur in Leeuwarden zou worden binnen een jaar of twintig, kreeg hij bijkans spontaan claustrofobie. “Dat nooit.” Zijn vader (ook een Stork-man) adviseerde zijn zoon te solliciteren naar de accountantsdienst van Stork. “Dan kom je steeds met andere mensen en andere bedrijven in contact.” Hij lijkt wat veranderd. Het joviale dat hem altijd zo kenmerkte, is minder. Hij geeft de schuld aan het akkevietje met het financieel magazine FEM dat de hand wist te leggen op zeer vertrouwelijke correspondentie tussen hem en de fiscus betreffende het jaar 1986. Er zou in dat jaar commissie betaald zijn om een hoger uitgevallen Stork-rekening (100 miljoen) bij een project uitbetaald te krijgen. Van den Boogaard verstrakt. “Als er in die tijd al iets onoirbaars is gebeurd, is het in elk geval zo dat zoiets in de huidige tijd absoluut ontoelaatbaar is,” zegt hij. “Klanten belde, personeel, iedereen wilde het naadje van de kous weten.” En daarom zit tegenwoordig zijn voorlichter bij elk persgesprek. En wil hij het verhaal voor publicatie lezen.

Web-site

Het dalende Stork-aandeel bezorgt het concern meer hoofdbrekens. Binnen een jaar is de waarde van Stork op de beurs gehalveerd tot zo’n 1,3 miljard gulden (aandeel daalde van 40 naar 20 Euro). En dat past het bedrijf absoluut niet in een tijd dat het met acquisities verder wil groeien. “Het lukt ons blijkbaar onvoldoende om de investeerders precies uit te leggen wat we doen. Ze vinden het te complex wat we doen. We presenteren tegenwoordig ons als een bedrijf met vijf hoofdactiviteiten en onze PR-adviseurs willen dat zelfs herclusteren naar drie.” “En het lukt ons ook niet om ons imago van tien, vijftien jaar geleden van saai, degelijk en conservatief weg te poetsen. In de afgelopen jaren is Aerospace erbij gekomen en we hebben de technische dienstverlening uitgebouwd waardoor Stork samen met de klant de machine onderwerpt, levert en onderhoudt. De service vormt inmiddels 50% van onze omzet. Die switch hebben we in de afgelopen jaren bij de werkmaatschappijen doorgevoerd, maar krijgen we maar niet over het voetlicht bij de beurs. En dat is ook onze eigen schuld, want pas recentelijk wordt onze web-site dagelijks aangepast aan het laatste nieuws. Dat had veel eerder moeten gebeuren.”

Overname

“Ik neem de beleggers serieus, zeker, maar ik ben wel teleurgesteld. Het wordt ons nog steeds kwalijk genomen dat we op een bepaald moment honderden miljoenen liquide hadden voor een grote overname die op het allerlaatste moment niet doorging. Achteraf is dat inderdaad niet handig geweest, maar de deal leek rond. Andere reden van de lage waardering is dat we niet in de AEX zitten, maar in de Midcap. Er komen straks 300 hoofdfondsen in Europa waar we niet zullen bijzitten. En daar loopt de beurs op vooruit.” Als gevolg van de lage beurswaarde lijkt Stork in navolging van bij voorbeeld Koninklijke Ten Cate een potentiële overnamekandidaat. Want de koper kan incasseert al direct (afgaande op je jaarverslag 1998) bijna een half miljard aan liquide middelen. Stork voor 800 miljoen is een koopje. Van den Boogaard corrigeert meteen: “We hebben inmiddels door een aantal overnames geen 500 miljoen meer in kas. Maar het klopt, we houden er rekening mee dat het zou kunnen gebeuren. Kijk naar Van Leer waar de voorzitter ook vaak riep dat het aandeel te laag gewaardeerd was. In de Raad van Bestuur praten we wekelijks over acquisities, desinvesteringen en dus ook over zelf overgenomen worden. Vijandige overname wijzen we af, met serieuze vriendelijke kandidaten zijn we bereid te praten. Je moet daarbij bereid zijn je eigen positie aan de kant te zetten. Maar ik heb nog niemand aan mijn bureau gehad. Soms tot mijn eigen verbazing.”

We zijn in het verleden te veel bereid geweest bedrijven een 2e of zelfs een 3e kans te geven

Afhalen van beurs

“We werken gestaag aan verbetering van de omzet, van het rendement en hopen daarmee op de lange termijn de belegger beter van onze kwaliteiten te overtuigen. We zoeken de parels, die bedrijven waarmee we ons qua kennis en rendement kunnen verbeteren. Overnames van hooguit enkele tientallen miljoenen. We hebben tot nu toe geen overnames hoeven af te blazen omdat ons aandeel zo laag genoteerd staat. De meeste overnames betalen nu we cash. Ja, ik zou ook liever aandelen bijdrukken en daarmee betalen. Maar financiering met deze lage aandelenkoers is niet eenvoudig.” Met gevoel voor understatement zegt Van den Boogaard dat verkopende partijen niet uitbetaald willen worden in aandelen Stork maar in harde pecunia. Hoe nu verder? Het is nagenoeg uitgesloten dat de handel in Stork (maal de prijs) over een tijdje een plaats in de AEX reserveert. “Dat denk ik ook niet.” Eigen aandelen terugkopen dan? “Daar zit fiscaal een probleem. Dan moet je belasting gaan betalen over het gemiddelde gestorte kapitaal en dan worden de aandelen te duur voor ons. Tenzij het om een 5%-belang gaat, of groter natuurlijk. Maar de partijen die dat hebben, willen niet verkopen. Er zijn inderdaad wel slimme constructies te bedenken, maar dat doen we niet.” En van de beurs afhalen? Het blijft even stil, Van den Boogaard bestudeert het plavond: “Het is natuurlijk waar dat we er wel eens over nagedacht hebben: wil je dat, wat zijn de consequenties? Het zou best een aantrekkelijk idee zijn…”

Financiering van overnames met aandelen is met deze lage koers niet eenvoudig

Historie

De historie van Stork ligt in Hengelo. De historie van Van den Boogaard ligt in Hengelo. De Storkbedrijven in Hengelo dragen ongeveer zes tot acht procent van de omzet bij, maar scoren voor wat betreft het rendement beduidend lager. De historie redt Stork in Hengelo? De eerste reactie van Van den Boogaard is ontkennend, maar later zegt hij: “Ik herken dat beeld wel zoals u dat schetst, we hebben in het verleden dingen uit sociale overwegingen soms te langzaam, te traag gedaan. We zijn erg zorgvuldig, misschien soms te zorgvuldig, omgesprongen met onze medewerkers. We zijn in het verleden te veel bereid geweest bedrijven een tweede of zelfs een derde kans te geven. In dat opzicht heb je gelijk. Het paste in die jaren ook niet bij ons degelijke, conservatieve imago om rigoreus door te pakken. Ook zonder Van den Boogaard zouden er vandaag de dag Stork-bedrijven in Hengelo gevestigd zijn, daarvan ben ik overtuigd. Plastic Machinery draait nu goed, Stork Mufac zelfde verhaal, Engineering, een deel van het vroegere Ketels heeft het nog wel moeilijk. Daar hebben we een paar jaar gereorganiseerd en één van de redenen waarom we het bedrijf behouden is de enorme kennis die daar zit. Dat moet je niet zomaar weggooien.”

Bij Stork werken wereldwijd 20.000 mensen (van wie 13.000 in Nederland) verspreid over ongeveer 80 werkmaatschappijen opgedeeld in vijf groepen (Textile Printing, Food Processing, Aerospace, Technical Services, Engineering) die samen voor een omzet (in 1998) van 5 miljard gulden (was in 1997 5,5 miljard) zorgden en een winst(record) van 189 miljoen. Het rendement op het eigen vermogen is 18%.