Twentevisie Jaargang 17, 2005

Quote heeft een zwak voor de vermogende marktkoopman

‘Meer fatsoen in het bedrijfsleven’

Jort Kelder: “Bij een krant maken ze de domste man hoofdredacteur, want de rest kan wat, namelijk een stukje schrijven. Alleen heb ik wel marketinggevoel van hoe je zo’n blad op de markt moet verkopen.”
Jort Kelder is de verpersoonlijking van het ‘nieuwe geld’ in Nederland. “Laat zien wat je bezit, durft te leven,” verkondigt de hoofdredacteur van Quote tegen vermogend en ondernemend Nederland. Quote is de journalistieke vorm van belletje trekken. “Wij zijn heel commercieel, maar de mensen die Quote maken zijn hoogopgeleide journalisten en absoluut onomkoopbaar. Volkomen niet-corrupt en dat kun je van andere lifestyle bladen niet zeggen.”

Hij komt drie kwartier te laat, deelt een sneer uit naar de interviewers en provoceert de zaal met toehoorders (tijdens het Twentevisie Event). “Ik vind jullie zo mak, gooi met rotte tomaten. Ik vind ondernemers saaie drollen.” Welkom in de wereld van Jort Kelder. De wereld van provoceren en procederen, de wereld van zien en gezien worden, van glitter en glamour. Kelder is hoofdredacteur van het zakenblad Quote en een graag geziene gast in de door hem uitvergrote wereld van maatpakken, autorally’s en luxe feesten. Bij het grote publiek is hij, de man met bretels, bekend vanwege zijn tv-optredens en zijn relatie met soapster Georgina Verbaan. “Ik geef de laatste tijd helemaal geen interviews meer, behalve dan over de lengte van mijn lid.” Bij Quote Media werken 260 mensen van wie ongeveer 10% bij het blad. “Het Angelsaksische dat wij bij Quote doen, dat zouden de kranten ook wel wat meer mogen doen. De omroepbladen zijn voor zestigers, de enige opzeggingen die ze krijgen zijn rouwkaarten. Ik ben geboren met het NRC-Handelsblad, ik lees die krant elke dag, maar het is een krant voor veertigers. Over 20 jaar is deze krant aan de beurt. Als je geen aansluiting bij twintigers zoekt, dan ben je dood.”

Quote 500

Kelder begon op 29-jarige leeftijd als hoofdredacteur van Quote, het blad dat in 1986 op de markt was gebracht. Hij kwam er binnen als stagiair maar kwam bovendrijven door zijn grote mond en bluf. Maar Kelder heeft meer dan een uitgesproken mening. Hij kan bogen op het feit dat hij Quote heeft gemaakt tot wat het is. Van een wat saai onderzoeksblad tot een zakenblad dat gerespecteerd wordt vanwege zijn diepgravende journalistiek, maar ook vanwteege zijn aandacht voor de prettige kanten van het miljonairsbestaan. “Als je 20 jaar geleden de kranten opensloeg, dan las je alleen maar over de jaarcijfers van Shell en Unilever, dat was dan het bedrijfsleven. Wij hebben ze smoel gegeven.” Niet alleen ‘newsy’ maar ook ‘glossy’. De meest luxe auto’s, de jongste jachten, de mooiste business-babes, de laatste mode, bijna alles komt voorbij. Maar de aandacht voor de nouveau riche en haar behoeften lijkt de aandacht voor de journalistieke scoops en nieuwtjes te overtreffen. De Quote 500 met rijkste Nederlanders is het paradepaardje van het blad. Afgekeken uit Amerika. “Aan die lijst werken zeven redacteuren een half jaar. En dan wordt gezegd dat het bedrag niet klopt. Nee, het bedrag klopt inderdaad helemaal niet, want het is een schatting van iemands vermogen op een bepaald moment van de feiten die wij kennen. Wij weten heel veel, met afstand het meest van alle redacties in Nederland, maar we weten nog steeds geen pest, dat zeg ik eerlijk.”

‘Ik geef de laatste tijd helemaal geen interviews meer, behalve dan over de lengte van mijn lid’

Harrie Mens

De mannen en vrouwen die in Quote figureren, behoren veelal tot het ‘nieuwe geld’. De categorie ‘oud geld’ is van oudsher niet zo in voor publiciteit. “Als je het grof zegt, die proleet, en als je het chique zegt, nouveau riche, die beschrijven we altijd op een afstandelijke journalistieke manier, met een dikke knipoog. Vroeger had je de mensen met een Volvo-station en een ribbroek, dat was geld in Nederland, die stemden op Hans Wiegel en als ze heel vermogend waren, kochten ze een huisje in Zwitserland. Het verschil tussen 2 miljoen en 100 miljoen zag je niet. Het ‘oude geld’ houdt elkaar gevangen. Sommige families zijn tegen de Quote 500 omdat ze dan ruzie krijgen met debiele neefjes die een Ferrari willen als ze in ons blad lezen dat de familie 200 miljoen bezit.” Kelder houdt op zijn manier van de nieuwe lichting miljonairs. “Winston Churchill zei al ‘it takes three generations to make a gentleman’. Al dat ‘oude geld’ was ook ooit nieuw geld. Dat waren ooit boefjes in Indië of ze gingen voor Oranje als struikrovers door het land. In de tweede en derde generatie doen ze heel duur, met eigen scholen. Je kunt Harrie Mens niet kwalijk nemen dat hij niet met mes en vork kan eten, Suze kan het al beter. En als het nog gekund had, waren haar kinderen barones geworden. Ik zal dus nooit op de nouveau riche afgeven. En dat komt ook omdat ze soms zo ontwapenend eerlijk zijn. Mensen die als marktkoopman zijn begonnen, zijn de leuksten. Ze zijn niet bang voor aandeelhouders, ze hebben geen commissarissen die lopen te zeuren, ze zeggen gewoon wat ze vinden. Ja, ik heb een zwak voor ze, maar dat betekent niet dat ik vervolgens een wit jacht van 55 meter mooi moet vinden.”

‘Jongens, Nina heeft gewoon een heel vuile vieze stinkende streek uitgehaald met die president-commissaris’

Nina Brink

De redactionele bijdrage van Kelder aan Quote is niet meer zo groot als vroeger. Hij schrijft niet zoveel meer zelf. Kelder kent zijn plek. “Bij een krant maken ze de domste man hoofdredacteur, want de rest kan wat, namelijk een stukje schrijven. Alleen heb ik wel marketinggevoel van hoe je zo’n blad op de markt moet verkopen.” Zoals over de zaak Nina Brink en haar president-commissaris Schulhof die nogal van SM-sex schijnt te houden. Brink dreigde met gerechtelijke stappen over de beweringen dat ze een complot had gesmeed om van haar commissaris af te komen. Kelder weet zeker dat er geen rectificatie zal komen. “Jongens, Nina heeft gewoon een heel vuile vieze stinkende streek uitgehaald met die president-commissaris. Erik Smit, de beste onderzoeksjournalist van Nederland heeft een verhaal geschreven over de grootste ontslagzaak uit de Nederlandse geschiedenis waar 133 miljoen is betaald. Dan vragen ze aan mij ‘hoe kunnen jullie nou zo’n ordinair verhaal opschrijven’. Nee, die mevrouw doet zulke ordinaire dingen.”

Aanslag

Maarten van den Biggelaar, de eigenaar van Quote Media, heeft zich eerder in Twentevisie wel eens laten ontvallen dat hij vond dat er teveel fouten werden gemaakt. “Oh ja, tegen mij zegt hij juist dat hij vaker een procesje wil,” reageert Kelder. Als het echt moet, zo zegt hij, is het blad niet te beroerd te rectificeren. Brieven van mensen die het niet eens zijn met de inhoud van het vorige nummer worden afgedrukt op de eerste pagina’s, naast de foto waar op Kelder staat afgebeeld met zijn achterste naar voren met de tekst ‘Schopt u maar…’. Maar niet zonder bijdehand naschrift. Een paar jaar geleden reageerden lezers of relaties hun woede op een heel andere wijze af. Het hoofdkantoor van Quote en het huis van Van den Biggelaar werden beschoten. “De politie is er nooit achter gekomen wie het gedaan heeft. Ik heb ongeveer een lijstje van vijf types die ertoe in staat zijn. Ik ben een steentje in de schoenen van dit soort grote jongens. De maffia heeft vertakkingen in het vastgoed omdat ze daar hun geld witwassen. Corrupte accountants en advocaten doen daar aan mee.” “De professionals, mensen die mij om willen leggen, die zetten bij wijze van spreken hier nu in Hengelo een Bulgaar op de stoep. Dat kost een ton maximaal, misschien 5.000 euro en een keer naar de hoeren en dan heb je het geregeld.” Kelder wordt niet meer beveiligd: “Dat heb ik wel gehad. Er zitten allemaal van die rare knopjes in mijn huis, maar ik geloof helemaal niet in die onzin. Ik ben gewoon bekend en als iemand mij wil pakken dan pakt hij mij.”

‘De professionals, mensen die mij om willen leggen, die zetten bij wijze van spreken hier nu in Hengelo een Bulgaar op de stoep. Dat kost een ton maximaal, misschien 5.000 euro en een keer naar de hoeren en dan heb je het geregeld’

Politiek

Kelder heeft zich laten ontvallen niet tot in lengte van jaren hoofdredacteur van Quote te blijven. Begonnen als stagiair en opgeklommen tot hoofdredacteur heeft hij zo’n beetje alles bereikt wat mogelijk is; het is al weer ruim zes jaar geleden dat Kelder werd uitgeroepen tot hoofdredacteur van het jaar en Quote tot tijdschrift van het jaar. Het duurt niet lang meer of Kelder zit zichzelf in de weg. Wat het wordt, weet hij nog niet, al denkt hij wel hardop na over een carrière in de politiek. “Ik heb voor dit nummer van Quote een interview gemaakt met Paul Fentener van Vlissingen. Dat gaat over hoe wij de wereld met zijn allen naar de verdommenis aan het helpen zijn. Dat is iets wat mij aanspreekt en waarvoor ik wel in de politiek wil gaan. Nee, niet bij Wilders, maak je geen zorgen. Ik zit in heel veel van die praatgroepjes met allemaal van die types die zeggen ‘het gaat toch allemaal wel heel traag in Nederland, waar is de inspiratie, zowel in het bedrijfsleven als in de politiek’. Het is onvermijdelijk dat er een beweging gaat voortkomen. De vervaging tussen de politieke partijen leidt tot nieuwe stromingen. Ik doe het alleen als ik met minimaal tien geloofsgenoten zou kunnen optrekken.” Kelder heeft tijdens zijn studietijd ervaring opgedaan in het hoofdbestuur van de JOVD. “Mijn beste vriendje uit die tijd, Mark Rutte, zit in het establishment van de politiek en met hem praat ik veel over dat soort dingen.” Ruim twee jaar geleden zei Kelder in de NRC dat Nederland toe was een sterke man. “Het gaat om leiderschap, ook in het bedrijfsleven. Veel van dat prutswerk in bedrijven is gebrek aan opvoeding van de topmensen; de zoon van de melkboer die zijn vakken wil vullen. Er zou wat meer fatsoen in die bedrijven moeten terugkomen en in de politiek wat meer durf, wat meer leiderschap.” Aan het einde van het interview, roept hij de mensen in de zaal toe: “Ik wil wel graag nog een paar nieuwe namen horen voor de Quote 500.”

Quote telt drie aandeelhouders. “Onder wie die grote Wessels hier uit Twente, die heeft een paar procent aan zijn kinderen gegeven als een soort verjaardagscadeau. Wij zijn voor hem blijkbaar een soort ‘gambling money’. Wessels heeft 1,5 miljard verdiend aan World Online. En dat trucje wilde hij nog een keer doen door van een ouderwets tijdschriftenbedrijf een multimediaal internationaal bedrijf te maken. Dat is niet gelukt. En dat wij ondeugend zijn, dat wij schrijven dat hij in een rijtjeshuis woont, heeft hem nog het meest beledigd.”

Vorige bijdrage

Nummer 15

Volgende bijdrage

De onverdroten jacht van Pieter Lakeman op malverserende bedrijven

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *