Roskam Moordkuil Jaargang 11, 2005

Nummer 16

Ik mag vanavond (vrijdag) gratis en voor niets zuipen op het afscheidsfeestje van Jan Mans. Ik was erg trots op mijn uitnodiging, maar ik heb inmiddels begrepen dat zo’n beetje iedereen die Mans ooit de hand heeft gedrukt een persoonlijke uitnodiging heeft gehad. Inclusief die pseudo-fascist van een Lammerink. Maar die komt niet, zegt hij. Al weet je het nooit bij dat soort types.
Van strafadvocaat Robert Speijdel weet ik dat ik niet in overtreding ben als ik Lammerink een pseudo-fascist noem. Nee, ik scheld hem niet uit, dat is ordinair. Dat doe ik alleen met commissarissen van Essent. Ik had trouwens al afspraken gemaakt om me in het theater in Den Bosch (waar de aandeelhouders vergaderen) te laten insluiten woensdagavond zodat ik donderdag toch van de partij kon zijn, maar de bijeenkomst is opeens openbaar. Ik schat in dat Boersma zijn toekomstige stroombonussen ter discussie stelt. Als het anders is, sorry, ik heb deze column woensdagmiddag geschreven.

Terug naar Jan Mans vanavond. Ik hoop dat het programma met al die saaie sprekers, die vooral van zichzelf vinden dat ze iets moeten zeggen, niet al te lang wordt.
Maar ik vrees het ergste. Het vuurwerkkind zal wel een lintje krijgen, neem ik aan. Het gezucht, gesteun en onderdrukt gefluit achterin komt vanavond van mij.

Mans speelde de laatste jaren in de extra tijd. Vind ik. Hij had een paar maanden na de vuurwerkramp moeten opstappen. Verantwoordelijkheid nemen, zei Oosting. Mans liet de beslissing aan de raad over. Woon eens een raadsvergadering bij (maakt niet uit in welk dorp of welke stad) en je weet meteen waarom dat zooitje geen partij was/is voor Mans. Ook in de regio heeft hij niet echt dingen voor elkaar gekregen.

Zijn kroonjuwelen zijn de Bijenkorf, het Casino en het Van Heekplein. En die zijn echt geweldig geworden. Ja, ik ben een Mansadept geworden, sorry, Waarom? Ik heb hem regelmatig voor rotte vis uitgemaakt, hij reageert altijd professioneel op directe vragen (j.mans@enschede.nl) kan ik nu zeggen, want dat is afgesloten, hij gaat een nieuw adres aanvragen) om die zelfingenomen voorlichters te omzeilen; hij heeft op mijn verzoek mijn achterbakse korpschef tot de orde geroepen die nu weer overal klachten indient om mij het werken onmogelijk te maken; die korpschef wil het liefst voor mij een Berufsverbot en ik voor hem ook trouwens.

Nee, Mans is niet heilig, maar hij is evenmin rancuneus en ik begrijp heel goed dat heel veel mensen met hem weglopen. Hij luistert naar mensen, en hij weet wat hij wil. En heeft Enschede mooi gemaakt. En dat kan die prutser van een Kerckhaert in Hengelo hem niet nazeggen. Een ton kost Mans’ feestje. Ik vind die acht ton voor die stroomdieven erger.
Bovendien, zoals gezegd, zuip ik lekker mee.

Jan (voor één keer tutoyeer ik), Jan, succes en maak nog wat moois van je leven.

Vorige bijdrage

Kerkstraat Centrum Goor ademt landelijke allure

Volgende bijdrage

Nummer 17

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *