Roskam Moordkuil Jaargang 05, 1999

Nummer 12: vechten, moorden, verkrachten, fusilleren, platbranden, martelen

De filmrechten zijn al verkocht. De reddingsactie van die piloot van dat 100-miljoen-dollar-vliegtuig was het absolute hoogtepunt tot nu toe van de Strike against Yougoslavia, zoals CNN dat zo fraai grafisch vorm heeft gegeven. Fijn gevoel ook voor al die Twentse jongens die gaan knokken. Tot er een naar beneden wordt gehaald bij wie de Serviërs sneller zijn dan de moderne EHBO’ers.
Wij zijn inmiddels te geciviliseerd om oorlog te voeren. Grondtroepen? Geen schijn van kans. Goed, in Koeweit moest onze olie veilig worden gesteld. Dat is wat anders. Het gaat nu om mensenrechten. Geloof ik. Maar daarvoor krijgt Milosevic die bommen niet om zijn oren, maar omdat hij de Amerikanen piepelt.
Waar de Amerikanen zelf in hun oorlogen in de afgelopen decennia niets nagelaten hebben om die te winnen, daar zullen ze zich nu toch ook niet druk maken over een verkrachtinkje meer of minder. Etnische zuiveringen? Moet je eens met de indianen gaan praten. Of de Amerikaanse negers. Of de Vietnamezen.
En als de Navo de internationale Bromsnor wordt, ben ik bijvoorbeeld benieuwd wanneer Tibet bevrijd wordt. Birma, Indonesië, een zooitje Afrikaanse landen. Daar is martelen een onderdeel van het dagelijkse leven.
Amerika is nooit door de wereld ter verantwoording geroepen voor het wapengeweld tegen Afghanistan omdat men daar de terrorist Bin Laden vermoedde. En Kadaffi deugt niet, maar voor de onjuiste vergeldingsbombardementen op Tripoli heeft Amerika excuses gemaakt.
Een land dat de doodstraf tegen zijn eigen burgers met de regelmaat van de klok ten uitvoer brengt (en niet zelden ten onrechte!) is mondiale opperrechter en beul tegelijkertijd. Dat slag mensen hebben wij nodig om oorlog te voeren. Wij kunnen dat niet meer.
Onvoldoende emotie. Wij poldermodellen tot we een ons wegen, onderhandelen over kleur van de koffie en vrolijk compromissen we ons door het leven. Of dood. Niet vechten. Geen historisch besef, behalve dan die eeuwige kutfiets van de Duitsers. Niets bloedwraak. Familie-eer? Doen we niet aan. Patriotten hebben we met de Hugenoten afgeschaft.
Wij zijn te geciviliseerd. Met genoegen zie ik de Serviërs in Den Haag demonstreren tegen de bombardementen. Ik vind het mooi dat dat kan. Terwijl ik op een terrasje zit, belt een van de demonstranten. Hij wil aandacht in de media voor het protest. Dat is goed, als jij over een paar jaar maar niet tegen je kinderen zegt over die moordpartijen in Kosovo: Wir haben\’s ja nicht gewusst.
Als je mijn vernislaagje eraf haalt: kan ik dan eigenlijk ook vechten, moorden, verkrachten, fusilleren, platbranden, martelen?

Vorige bijdrage

Nummer 11: miljonairs van FC Twente duur betaald

Volgende bijdrage

Nummer 14: Fons Driessen van Wavin

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *