Go Ahead
Ik ben niet dom, hè. Natuurlijk hebben FC Utrecht, SC Heerenveen, NAC Breda, FC Groningen en noem al die clubs maar op met een fonkelnieuw stadion, alle gelijk van de wereld: comfortabeler, veel beter bereikbaar, financieel heel aantrekkelijk. Maar neem mij niet kwalijk dat ik erg gesteld ben op het voorprogramma (vooral bij mooi weer) als ik in Deventer richting de lichtmasten van De Adelaarshorst wandel, door de Vetkampstraat waar getatoeëerde mannen vrouwen nafluiten met een fles bier in hun hand. In rake oneliners worden daar de problemen in de (voetbal)wereld opgelost. Uit de kleine volkswoningen walmen de etensgeuren. Alsof je in Ipswich of Liverpool naar het voetballen gaat.
Het beleid van Go Ahead wordt al jaren niet meer vastgesteld in Café Floors
In 2002 was Kowet op sterven na dood. Johan Derksen roept in dit prachtblad en in het televisieprogramma met dezelfde naam te pas en te onpas dat voetbalbedrijven moeten worden geleid door echte voetbalmensen. Hij krijgt de kriebels als succesvolle ondernemers een voetbalbedrijf ‘er even bij doen’. Derksen heeft ontegenzeggelijk gelijk, maar ik ook als ik zeg dat Go Ahead door een zogenaamde echte voetbalman als Martien Vreijsen rechtsreeks het ravijn in werd geleid. Die Vreijsen (waar is die man eigenlijk gebleven?) had een soort loterij zonder nieten in elkaar gezet. Bedrijven zouden aandelen kopen die ze elk moment weer konden verkopen. Niemand begreep werkelijk hoe het Vreijsen-systeem werkte en toen duidelijk werd dat in elk geval iedereen naar zijn geld kon fluiten (een niet onaanzienlijk deel ging overigens op aan zijn salaris) werd de man die als middenvelder furore had gemaakt bij NAC, Feyenoord en FC Twente, met een boog op straat gemikt. De ellende was enorm in de Koekstad. Tot op de dag van vandaag zijn er ondernemers die Go Ahead mijden omdat ze inden dat ze geflikt zijn door de club (lees: Vreijsen). Vreijsen heeft zich sindsdien nooit meer publiekelijk in Deventer vertoond. Hans de Vroome en niemand anders heeft de Eagles gered. Hij saneerde alles weg. Elk dubbeltje werd gebruikt om de schulden weg te poetsen. Het woord investeren werd jarenlang gemeden in De Adelaarshorst, De Vroome kreeg er namelijk vlekken van in zijn nek. Inmiddels hoort de Deventer club bij de vier gezondste in het betaalde voetbal. Mede dankzij mannen als Henk ten Cate, Marc Overmars (nu technisch directeur), Michel Boerebach (assistent) en Paul Bosvelt (assistent van de assistent) die een zwak hebben voor Go Ahead. Als het aan Boerebach ligt, blijft hij de rest van zijn leven in Deventer jonge knullen leren hoe je een bal het beste kunt trappen. Na het dramatische auto-ongeluk een paar jaar geleden waarbij zijn zoontjes om het leven kwamen, heeft hij bij Go Ahead zijn leven weer op de rails gekregen, met een nieuwe liefde. Hij is zelfs weer vader geworden. Hoewel Overmars voor een heel prettig bedrag in de Quote 500 staat en af en toe een rekening betaalt, is hij niet van zins dikke spelers- en trainerssalarissen te betalen en dus meldde Go Ahead zich bij Gerard Marsman (directeur van de belangenvereniging van coaches in het betaalde voetbal) voor een jonge, ambitieuze trainer die niet te veel aan salaris zou kosten. Marsman droeg Andries Ulderink aan, die zelf nooit op het hoogste niveau speelde; hij leert meer van zijn assistenten en dan zij van hem, zegt hij altijd eerlijk. Zelfs bij Zwolle kijken ze met enige jaloezie naar het beleid van de aartsvijand. Daaraan heeft Art Langeler (tot voor kort hoofd opleiding bij Zwolle) zelfs zijn aanstelling als hoofdcoach te danken. De club was al ver in de onderhandelingen met Theo Vonk, die zijns inziens op een lullige manier werd afgeserveerd door voorzitter Adriaan Visser. Die zou bij Vonk thuis de indruk hebben gewekt dat de aanstelling een fluitje van een cent was. In navolging van Ulderink bij Go Ahead werd vervolgens het vertrouwen gegeven aan de jonge Langeler. Het beleid van Go Ahead wordt al jaren niet meer vastgesteld in Café Floors op de Brink in Deventer, waar voetbalmakelaar Bob Maaskant met een aantal voormalige bestuursleden kantoor houdt. Ze hebben natuurlijk ook weinig te mopperen. Dick Knakkie Schneider is in Deventer ook van het voetbaltoneel verdwenen. Tussen hem en de voetbalmakelaar is jarenlang een onsmakelijke guerrilla gevoerd, waarbij zo ongeveer geen middel werd geschuwd om elkaar te beschadigen. Jarenlang trok de grootste voetballer die Go Ahead ooit heeft voortgebracht aan het langste eind. Want wat Van Hanegem is in Rotterdam was Knakkie in Deventer. Hoe groot Schneider was in Deventer bleek in de jaren zeventig, toen hij in beschonken toestand een ongeval veroorzaakte. De dienstdoende arts controleerde hem uren later. Dat die arts ook toevallig clubarts van Go Ahead was, vermeldt het dossier niet. Dat je hierover niets of hooguit een minuscuul stukje (natuurlijk zonder namen) in toen nog de Deventer Courant kon terugvinden, zegt iets over de invloed van Schneider en de club. De toenmalige chef-sport van de krant beschouwt de terreur waarvoor hij moest wijken (van hoofdredacties en krantendirecties hoef je als eenvoudig journalist niets te verwachten en al helemaal niet bij regionale kranten die mopperende, adverterende slagers per definitie gelijk geven) als een dieptepunt in zijn carrière. Hij heeft het nog geprobeerd als zaakwaarnemer, als directeur voetbal bij Go Ahead, maar Schneider kan eigenlijk alleen een bal met heel erg veel gevoel passen. Hij mag nu nog cijfertjes geven aan spelers die in zijn tijd zijn schoenen nog niet hadden mogen dragen. De laatste keer dat ik hem zag was hij kortingskaarten voor supporters aan het acquireren bij bvo’s. Go Ahead heeft gelukkig hooghartig de toenaderingen van AGOVV Apeldoorn genegeerd, de nieuwbouw langs de A1 gaat definitief niet door, wel is de boel keurig verbouwd. Jammergenoeg verdwenen ook de betonnen pisbakken, waar zij aan zij – als in een Haags koffiehuis – halverwege de wedstrijd werd geanalyseerd.
Nog geen reacties