Openbare vergadering over drama onder een druipplant

Nummer 26, 2012

“Ik schrik me een hoedje”, zei de secretaresse verrast toen ik om het hoekje van haar kamer keek. Het was niet mijn bedoeling haar de stuipen op het lijf te jagen, want ik kwam afgelopen maandagmiddag voor de vergadering van het algemeen bestuur van het Openbaar Lichaam Regionaal Bedrijventerrein Twente dat tussen vijf uur en half zes de deuren wagenwijd opengooide voor iedereen die de belangrijke bestuursbijeenkomst wilde bijwonen. Er was zelfs een advertentie in de courant aan gewijd. Het projectbureau van het Regionaal Bedrijventerrein Twente (ook wel XL Business Park genoemd) zetelt tweehoog in een kantoorvilla aan de Wierdensestraat in Almelo. De secretaresse bracht me naar een soort vergaderruimte die tijdelijk dienst deed als wachthok, kondigde elders onze komst aan en vroeg of we koffie beliefden. Ze verklaarde vervolgens haar eerdere schrikreactie en zei. “Er komt hier nooit iemand.” Waarmee ze ongewild de problemen van het XL Businesspark heel goed samenvatte in één zin. Een wethouder uit Hengelo schoof aan, kreeg ook een kopje koffie en legde desgevraagd het verschil uit tussen het DB (dagelijks bestuur) en AB (algemeen bestuur). Het AB was een soort van uitbreiding annex back-up van het DB, zo begreep ik. Het was vijf uur, circa tien mensen kwamen de zaal uitgespurt, benieuwd wie in godsnaam de gang naar de tweede verdieping had gemaakt om een openbaar gedeelte van hun vergadering te volgen. Het viel blijkbaar tegen, zag ik aan de reacties. Er was niet iets van een publieke tribune. Op de hoek van de ovale tafel was nog een plekje vrij onder de bladeren van een soort druipplant. Bereidwillig haalde de wethouder van Borne de plant voor mijn neus weg; ik kreeg het gevoel daadwerkelijk mee te doen. Ik telde vier iPads waarop wethouders zaten te lezen, ik zwaaide voorzichtig naar de andere kant van de tafel waar de leuke vrouwelijke wethouder uit Hengelo toelichtte wat de commissie in Hengelo haar had verteld wat ze moest zeggen. Ze zwaaide niet terug. Iedereen liet weten erg uit te kijken naar de marktverkenning eind 2012 die in 2013 moet leiden tot een evaluatie. Of zoiets. De directeur mocht nog vertellen met wie hij allemaal koffie had gedronken om over de grote lege wei zonder koeien langs de A35 te praten. Er komt een bedrijf van een Irakees en ineens werd de discussie inhoudelijk: wie moet de man ontvangen? De burgemeester van Almelo alleen was wellicht een beetje armetierig. Dat bleek ook al een zwaarwegend punt in het provinciehuis te zijn geweest. Na twintig minuten(!) had niemand meer iets voor de rondvraag en sloot de voorzitter de openbare vergadering. Ik maakte nog even het flauwe grapje dat hij wat mij betreft vaker als voorzitter mocht worden gevraagd, want sommige vergaderingen duren zo lang… Na afloop mocht ik nog even napraten met de wethouder van Almelo die voor de gelegenheid een fraai krijtpak had aangetrokken met een kleurig overhemd. De directeur bleef er een beetje omheen hangen, hij wilde toch wel heel graag horen wat er gezegd zou worden, want dat het over zijn functioneren zou gaan was wel duidelijk. De wethouder liet nadrukkelijk weten helemaal niet in zijn maag te zitten met XL Businesspark, als de economie aantrekt, komt het helemaal goed, als de banken maar weer geld gaan uitlenen… hij kijkt ook uit naar de marktverkenning eind van dit jaar. Hij kent de kritiek… Maar die economie hè… En Timberland, dat was toch wel een mooie score… Op de terugweg heb ik mijn auto even stil gezet op de vluchtstrook van de A35. Vlak bij het bord waarop wordt gepocht over ‘grootse plannen van het XL-park’, dezelfde plek waar ik jaren terug een kleine agrariër heb geïnterviewd die bijkans huilend van zijn landbouwgrond werd verjaagd omdat deze grond zo hard nodig zou zijn om Twente in de vaart der volkeren op te stuwen. Ik neem hem volgende keer mee naar de openbare vergadering van het algemeen bestuur van het Openbaar Lichaam Regionaal Bedrijventerrein Twente. Hij heeft nog wel iets voor de rondvraag, vermoed ik…