De Roskam Jaargang 21, 2015

Ruurd Hallema laat zich met een lintje voor lul zetten

Een kunstenaar moet schuren, op het podium, in zijn kunstwerken, de maatschappij een spiegel voorhouden, dingen durven zeggen die anderen niet durven of niet eens begrijpen. Nou hoeft Ruurd Hallema van mij zijn oor niet af te knippen of net als André Manuel zijn kontje aan Maxima te laten zien, maar een koninklijke onderscheiding accepteren, nee, dan ben je als kunstenaar toch wel compleet ingepakt door de elite in dit land, veelal de zelfverrijkers van directeuren, bestuursvoorzitters en ander volk dat meent meer te zijn dan het plebs. Types die grif duizenden euro’s neertellen voor een gepolijst brons vrouwenlichaam van Ruurd. Gezellig voor in de hal zodat het bezoek meteen ziet dat de bewoners van het desbetreffende huis niet van de straat zijn.

Ruurd zit wat mij betreft nu toch wel in het rijtje van die kopieermachine met zijn eigen museum in Ootmarsum die zegt ‘het licht gezien te hebben’. De kleren van de keizer…

Ons Soort Mensen geeft zichzelf lintjes en ambtenaren krijgen na veertig jaar keurig kneuteren ook een halsbandje. Daar wil je toch niet bijhoren, en zeker niet als kunstenaar. Eerlijk is eerlijk, Ruurd heeft bij mijn weten nooit gebruikt gemaakt van die kunstenaarsuitkering, altijd in zijn eigen onderhoud voorzien, maar noem je dan geen kunstenaar, maar interieur-opleuker, of weet ik veel wat.

Herman Brood was ooit door de provincie Overijssel ingehuurd om te schilderen, daar was een heel prettig bedrag voor betaald aan zijn manager, maar toen Brood wegging had hij dus geen cent op zak. Hij ging pontificaal op de stoep zitten om voor 25 piek tekeningen voor passanten te maken. Kijk, dan ben je een kunstenaar. Dan schuur je.

Ik twijfel erg of ik nog aanhanger van Manchester City moet blijven nu die club net zo’n gore geldmachine is geworden als de buurman United. Niettemin was ik afgelopen weekeinde bij de wedstrijd en kreeg een rondleiding door het stadion. Eén van de duurste skyboxen was gehuurd door een werkloze metaalbewerker die natuurlijk in de TOS-club van City met de nek werd aangekeken. De metaalbewerker had zijn fortuin vergaard dankzij de loterij. Als reactie heeft hij kopieën van dat winnende lot overal in het stadion opgehangen… Dan ben je een soort van kunstenaar.

Ruurd heeft een kast van huis, een mooie dure kunstenaarsvrouw die zijn galerie beheert, een prettige auto en een grachtenpand en een boot in Amsterdam. Hij had een paar gevluchte Syriers op zijn veertigjarig jubileum als interieurverzorger moeten uitnodigen als protest tegen al die kaalkoppen die nu Nederland proberen te verlammen. Als hij echt niet geweten heeft dat voor hem een lintje was aangevraagd had Ruurd moeten weigeren. Rot op, je laat je toch niet in je eigen huis voor lul zetten tijdens je eigen feestje…

Jan Medendorp

Vorige bijdrage

Wel veel spreektijd voor maar één aandeel TenCate

Volgende bijdrage

Ordinaire ruzie

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

1 reactie

  1. BigBen
    1 september 2018 at 17:52

    Ik was even op internet aan ´t zoeken naar de openingstijden van Ruurd Hallema z´n galerie in Ootmarsum. Tsja, en dan kom je hier terecht!
    Het valt mij steeds meer op dat zelfbenoemde betweters / allesweters mij voorschrijven hoe de wereld in elkaar zit. Helaas gaat het dan meestal oven “hun” wereld. Voor mij komt het veel eerder wereldvreemd over.
    Dit “commentaar” is gewoon onzin gelul om het gelul! Kan dus in ´t vervolg gewoon overgeslagen worden. Zo voorkom je ook te moeten aanzien waar deze persoon een wit voetje probeert te halen.
    BigBen

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *