Roskam Moordkuil Jaargang 07, 2001

Nummer 1

Hij zei ooit tegen mij: “Ik ben het niet eens met wat je schrijft, maar ik maak me er hard voor dat je kan blijven schrijven.” Hij meende het echt. Hij denkt echt die positie te hebben.

En nu, nu wil hij het wat rustiger aan gaan doen. Wat mij betreft een decennium of wat te laat, maar goed, beter laat dan nooit. Zelf denkt hij nog steeds onmisbaar te zijn. Er hangt een soort mystieke waas om hem heen; er wordt gedacht dat hij een topper is die deuren kan openen. Behalve bij bedrijven die hem daadwerkelijk aantrokken als commissaris of bestuurder…

Bij Ten Cate zijn ze jarenlang over elkaar heen geduikeld om het schip weer op koers te krijgen. Hij verkocht bedrijven die later voor veel geld terug werden gekocht. Hij hield directeuren die er een zooitje van maakten de hand boven het hoofd -uit privé-overwegingen omdat ze nog een paar scheidingsklussen voor hem moesten opknappen- omdat hij zijn soort mensen als door God gezonden beschouwt. Hij neemt het gewone volk niet serieus, luistert er ook niet naar. Bij Ten Cate moest iedereen uitvoerig kloppen, niet alleen uit beleefdheid, maar vooral om geen getuige te hoeven zijn van gênante schouwspellen.

De media hadden zijn doorkiesnummer en zelf schroomde hij niet de pers te bellen, vooral als ze zijn inkomen fout (te laag) hadden ingeschat. Daar was hij kien op. Hij zit in de Raad van Commissarissen van Wegener, hij is bestuursvoorzitter van RTV Oost. Zelf ziet hij geen belangenverstrengeling. Zolang de poen maar op zijn rekening wordt overgemaakt. De irritante handgebaartjes, waarmee hij vragen van het proletariaat wegwuift, is veelzeggend. Hij is zo verheven boven het plebs dat hij zich nauwelijks verwaardigt met hen te praten. Beetje ouwehoeren, de oude, wijze man uithangen die nog zo jeugdig met vlotte trui en zijn erg jonge gemalin door de stad wandelt. Maar ik heb hem nog nooit betrapt op het oplossen van een serieus probleem. Vraag het na bij Welna, waar hij vooral uitblonk in het geven van non adviezen. De nieuwe rel is geboren bij Agar-holding, waar een aantal mensen is weggelopen uit onvrede met het beleid, mensen die nog om zijn interventie hadden gevraagd. Dan kan je net zo goed tegen de kerstboom praten, die laat te langen leste nog zijn naalden vallen.

De Twentse Godenzoon, onze regionale messias, is er trots op voorzitter te zijn van een radio en televisiestation. Een Overijssels station wel te verstaan, maar sneu genoeg praat hij alleen maar over Twente.

Ik dacht altijd dat hij mij een lul vindt en daarom zo neerbuigend doet. Welnee, hoe heb ik zo arrogant kunnen zijn, de wereld draait om G.A. Reudink.

En Hij denkt oprecht dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen zijn terugtreden en de inzakkende wereldeconomie.

George, je hebt gelijk, maar laat je alsjeblieft niet weerhouden.

Vorige bijdrage

Nummer 51/52: De Wilde is een meedogenloze destructor

Volgende bijdrage

Commentaar: Recessie

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *