Roskam Moordkuil Jaargang 08, 2002

Nummer 18

Natuurlijk verdient mevrouw Koopmans in Enschede een lintje. De vroegere VVD-wethouder heeft zoveel voor de stad betekend, dagelijks rijdt ze even over de Roomweg om haar inspanningen in aanschouw te nemen. En trots kijkt ze naar de bouwvakkers die mede dankzij haar werk in de periode voor 13 mei 2000 nu een nieuwe wijk kunnen later verrijzen. Koopmans is niet vergeten door haar vrinden. Zij niet. Natuurlijk niet. Ze hebben een lintje voor haar aangevraagd. Voor alle haar goede werk in de Enschedese raad. Vergeten zijn de 22 doden. Vergeten zijn de duizenden gewonden, de getraumatiseerden. Het is nu tijd voor feest. Jan Mans is gezellig bij haar thuis geweest, ze hebben lekker geborreld. En ze kreeg enigszins formeel haar lintje opgespeld, het lintje waar ze recht op heeft. Haar man heeft nog leuke foto\’s gemaakt van het gezellig samenzijn. Mans zal nog wel eens benadrukt hebben dat zij van hem niet weg had gehoeven. Van Mans hoeft nooit iemand weg, al laat je bij wijze van spreken de boel onder je handen ontploffen. Hijzelf al helemaal niet.

Weet de koningin eigenlijk wel welk geteisem uit haar naam allemaal met een lintje bedankt wordt voor bewezen diensten? Ik denk van niet, maar als ze het wel weet, zal het haar waarschijnlijk een zorg zijn, ook zij schijt net als Koopmans op het volk. Jammer dat Koopmans niet gezellig in het feestgewoel haar lintje heeft opgehaald. Kon ze weer even handenschuddend met bekenden van vroeger verhalen uit de oude doos ophalen. Goh, wat was het een gekkenhuis in de weken na 13 mei op het stadhuis. Al die pers, weet je nog?

Politici weten van feesten, vooral als ze het niet zelf hoeven te betalen. In Almelo zuipt de PvdA gezellig iedereen onder de tafel tijdens een driedaags tripje van de raad naar echte steden als Rotterdam en Den Haag.

In Hengelo opende een half beschonken burgemeester een bijeenkomst van het Europees Parlement. Er zat een schoolklas bij die ademloos met grote ogen naar de murmelende burgervader zat te kijken. Onder het mom van Europarlementariërs komen naar je toe deze zomer kwamen zeven leden in aanloop van de verkiezingen volgend jaar praten met het volk. En aangezien deze bijeenkomst voor het volk was en niet voor de parlementariërs zelf, mocht het niets kosten. Het Hengelose Geldtheater viel daarom al snel af, gekozen werd (al maanden geleden) voor de raadzaal in het stadhuis. Maar toen wethouder Huitink per se op dezelfde dag zijn afscheid wilde vieren, werd de eurobijeenkomst rap verplaatst naar de ongeventileerde bedrijfskantine. Ja, Hengelo weet hoe de gasten onthaald moeten worden, vooral die bij Huitink. Burgemeester Kerckhaert had laten weten dat hij de opening zou doen, hoewel hij erbij zei dat hij het zeer druk had. Tien minuten te laat waggelde hij binnen om daarna snel weer richting tap te gaan, twee verdiepingen lager. En gelijk had hij, want voor de euro-gasten was er na de koffie niets meer geregeld.

Vorige bijdrage

Nummer 17

Volgende bijdrage

Nummer 19

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *