Nummer 48

Ik heb Gerard van Hal ooit dertien seconden aan de lijn gehad omdat ik uit alle mailtjes die hij weer aan het rondsturen was, afleidde dat hij mijn laatste column niet goed begrepen had. Hij had aan dat gesprek geen behoefte, zei hij. Ik vind het prima, ik heb mijn best gedaan.

Ik heb ooit de Goorse bouwer Aan de Stegge gebeld en zeer nederig mijn excuses gemaakt omdat ik hem enige tijd geleden ontoelaatbare projectontwikkelaaractiviteiten had toegedicht. Het betrof een ander bedrijf.

Ik heb hele vervelende gesprekken gevoerd met bijvoorbeeld het Tweede Kamerlid Gertjan Oplaat van de VVD.

Ik heb onlangs nog bijkans slaande ruzie gehad met de zeer overschatte gedeputeerde Carry Abbenhues van de PvdA die net als haar voorgangster Herma Nap van het CDA volledig afhankelijk is van haar ambtenaren. Contractueel was ik verplicht een dag later met minimuis een prijsje uit te reiken aan een innoverend bedrijf. Het interesseert me ook weinig. Ik heb een plaat voor mijn kop van een kubieke meter. Ik neem die Abbenhues bijvoorbeeld inmiddels niet meer serieus (en ik adviseer iedereen die met haar te maken heeft vooral haar ambtenaren in te palmen), maar ik zal bijvoorbeeld tijdens een persconferentie netjes mijn vragen aan de ambtelijke praatpop stellen en daarna weer gauw weg.

Ik ben net zo hoerig als die nieuwe rode steeg in Almelo. Maar ik weet het van mezelf. En toen ik fractieleider Maxime Verhagen van het CDA in de Tweede Kamer afgelopen week in een televisieprogramma te gast had, kreeg ik van zijn hele gevolg keurig een handje en ik weet echt heel zeker dat er een aantal van hen mij wel kan schieten.

Ik heb onlangs een vrouw moeten vertellen dat haar alleenstaande betrekkelijk jonge dochter (46) die dag was overleden. Zomaar. Ineens. Zonder fatsoenlijke aanleiding. Ik mocht al haar collega’s, vrienden en bekenden in de dagen daarna het nieuws vertellen. Meer dan tweehonderd mensen vanuit het hele land waren aanwezig bij de uitvaart.

Bij mijn opa van 83 jaar waren er zeven bezoekers, dat heb ik dan toch liever. En ik moet de komende weken met notarissen, makelaars, assurantiemannen om de tafel om de zaken af te handelen.

Dat is eigenlijk de eerste keer dat ik van de wereld was, als een aangeslagen bokser functioneerde. Deze week gaat de trein weer gewoon verder. Supporters van Heracles én FC Twente zijn al weer boos op me. Ik heb brieven gezien van de ouders van die fijne relschoppers die boos zijn op Heracles omdat die club hun kinderen zou demoniseren.

Nee hoor, ik ben niet boos, het interesseert me geen reet.

Ik ben deze weken mijn dochters aan het uitleggen dat hun lievelingstante niet meer komt.