Nummer 38

22 september 2006, nummer 38

Ik blijf me verbazen over de achterkamertjespolitiek, het betere graai- en snaaiwerk en de vriendjespolitiek. Is dat nou in Twente erger dan elders?

Nergens las of hoorde ik vlammende commentaren over het feit dat Harry Tossaint de nieuwe directeur van de Woonmaatschappij WBO in Oldenzaal is geworden. Hij is ongetwijfeld heel goed, maar hij ontsloeg eerst directeur Peter Pels, vast helemaal terecht, vervolgens werd er heftig gezocht naar een goede man. Headhunters zochten zich extern een slag in de rondte, de adjunct-directeur was volgens velen een goede kandidaat, maar iedereen werd afgekeurd door Tossaint, die toevallig net zelf zonder werk zat. En onlangs heeft de Raad van Commissarissen waarvan tot voor kort dus drs. ir. Tossaint voorzitter was, besloten om Tossaint te benoemen tot directeur. Tossaint is wel bereid om daarvoor van Hengelo naar Oldenzaal te verhuizen. Collega Segerink, in het dagelijks leven directeur van DirectLease, schoof in de Raad van Commissarissen bij WBO een plekje door en is nu voorzitter. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Segerink desgevraagd wel een goed verhaal heeft over de benoeming, een verklaring die overigens dodelijk is voor de regio en zeker voor Oldenzaal: er was zeker een aantal goede kandidaten, maar ze weigerden allemaal naar Oldenzaal te verhuizen en interne sollicitaties zijn er niet geweest, aldus Segerink, die verder beklemtoont dat er in deze procedure extra zorgvuldig is gehandeld en in goed overleg met stakeholders (vreselijk woord waarmee in dit geval de gemeente en huurders worden benoemd) voor Tossaint is gekozen.

Woningbouwcorporaties staan er inmiddels om bekend dat het liberale beleid er allereerst in voorziet dat de eigen salarissen dik voor elkaar zijn. Maar dat is het geval bij al die vroegere semi-overheidsbedrijven waar geen ondernemers maar calculerende managers worden benoemd; het salaris van NS-topman Veenman werd eerst keurig opgeschroefd en nu kijkt hij of hij ook nog een trein op tijd kan laten rijden.

Ik woonde onlangs in den lande een bijeenkomst van corporaties bij die het wel heel moeilijk hebben. Het was erg eerlijk wat er voor het voetlicht kwam, maar ook wel onthutsend.

Nog meer onthutst was ik over de Hengelose accountant Van Hecke van BDO. Die is ook nog commissaris bij de plaatselijke woningstichting HBS Ons Belang. Hij heeft voor 46.000 euro adviesjes gegeven (zijn voorzitter zelfs voor zestig mille). Het is lastig werken bovenop een propvolle ruif. Van Hecke verdedigde zich in de regionale krant met de verontwaardigde opmerking “dat een extern bureau veel duurder zou zijn geweest en dan had niemand wat gezegd”. Hij zal wel gelijk hebben, maar het etaleerde zijn domheid over integriteit van commissarissen en accountants daarmee wel heel nadrukkelijk.

Mogen accountants van BDO dan zomaar schnabbelen? Moeten ze dan niet in de gezamenlijke pot mikken?