Roskam Moordkuil Jaargang 13, 2007

Nummer 31: Stuip met zijn vrouw in het KaDeWe

Op mijn zomerlijstje met na te bellen onderwerpen staat onder anderen Job Stuip, de vroegere vestigingsdirecteur van Akzo in Hengelo. Die onderhandelt tegenwoordig met derden (zoals met de overslagterminal aan het Twentekanaal die dringend wil uitbreiden, bovendien hebben ook andere kandidaten zich gemeld) voor een plek op het grote terrein van Akzo langs het water. Ik was er nog niet aan toegekomen, ook al omdat Henk Bolk, die de exploitatie voor zijn rekening neemt van het Twents vervoer over water, steeds zei dat het nog niet opschoot.

Tot afgelopen dinsdag. Toen trof ik Stuip met zijn vrouw op de tweede verdieping van het KaDeWe, het Kaufhaus Des Westens in Berlijn (nabij de Gedächtniskirche op de Kurfürstendamm) tussen de overhemden van Hugo Boss. Althans, zijn vrouw zei mij heel vriendelijk gedag en toen hebben we ‘het’ er heel kort over gehad. Over die onderhandelingen dus.

KaDeWe is een soort Bijenkorf, maar dan van een afmeting waarbij diezelfde Bijenkorf verandert in een kiosk. Iets van 70.000 vierkante meter met meer dan een kwart miljoen artikelen. Ooit bedacht als etalage om de communisten aan de andere kant van de muur de ogen mee uit te steken; anno 2007 was ik slechts vergeten schone sokken mee te nemen. En ik vergaapte me aan al dat moois. Ik weet hoe de Oost-Berlijners zich gevoeld hebben achter Die Mauer. Op elke Berlijnse straathoek kan je trouwens stukjes Muur kopen, volgens een man ter plaatse hebben de slimme handelaren die tientallen kilometers muur nu een keer of zeventien verkocht. Aan sukkels zoals ik, maar ik kreeg er een certificaat bij. Maar dat schijnen net schilderijen van Ton Schulten te zijn: hoeveel wil je er vanavond nog hebben?

De laatste keer dat ik in Berlijn was, was op uitnodiging van Volker-Wessels dat overigens niet zulke goede herinneringen aan Duitsland heeft, toen was de Potsdamer Platz nog een grote bouwput. Het had wat weg van het terrein dat Akzo straks achterlaat als het ooit Hengelo verlaat. De vestigingsdirecteuren van de afgelopen jaren, Baas en Stuip, zijn helemaal geen vervelende mensen, topman Wijers was de beste minister van Economische Zaken in de afgelopen decennia, maar toch vind ik Akzo een crimineel klotenbedrijf. Ze verwoesten een deel van Twente met die zoutwinning, gaan met mensen om zoals ik sokken haal bij KaDeWe en het definitief stopzetten van de chloortrein waarmee het bedrijf Nederland jarenlang in een dodelijke wurggreep had, bleek een smerige afpersingszaak te zijn, waarvoor de burgers een flinke duit bijeen hebben moeten brengen.

Maar het allerergste van Akzo is de afdeling persvoorlichting. Ik loop deze week door Berlijn, bakermat van demagogie en leugens. Daarom heb ik zo de pest aan Akzo, aan al die enge meneertjes met mooie pakken die steeds maar zeggen dat er niets aan de hand is. Nooit geweest trouwens, de media schetst een heel verkeerd beeld…

Vorige bijdrage

Nummer 30: de kop in het zand steken

Volgende bijdrage

Nummer 33: de Nederlandse militaire (on)mogelijkheden

Jan Medendorp

Jan Medendorp

Jan Medendorp is gespecialiseerd (interviews, reportages, analyses, commentaren, columns) in sociaal- en financieel-economische onderwerpen, sport, politiek en human interest (voor krant, radio, televisie, maar ook bedrijfsfilms).

Nog geen reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *